Wiva 'l Monumento ai Alpini!
Fameja Alpina > Toni e Bepi
Toni e Bepi
di Isidoro Perin
Wiva ’l Monumento ai Alpini!
- Vien qua Bepi che bevén un bianco!
- Àa saeùte de tuti i Alpini!
- Finalmente vén inaugurà el nostro monumento a Treviso!
- Te à vist quanta ’sente e che festa.
- Sàtu che l’è bel e ’l par bon ’l nostro monumento sui giardini, no é vero che l’è brut!
- Ma a qualchedùn no ’l ghe piase; ghe à secà che no ’i ghe àbia dimandà ’l permesso a lòri.
- Se ’a invidia fusse peòci!... Magari ’i se spetéa ’na consuénsa come esperti!
- Parché quante laurée ghe vòl par capìr cossa che ’i é i alpini pàa nostra tèra.
- L’è vero che sen ’sente alegra, e no sol che parchè qualche volta se à bevù un’ònbra in pì, ma ànca perché ven ’a cossiensa a posto.
- ’Sente alegra, Idìo l’aiuta!
- Chissà parché co’ te parla de poìtica, invesse, te vien el figà gross cussì!
- Toni!... ’I me à robà ànca ’l futuro déi nostri fiòì!
- ’Na volta noaltri Veneti se se copéa par lavorar, adess se se copa parchè i me à portà via ’l lavoro!
- E i poìtici, invesse, dopo verme rovinà, par bona ussita ’i se à garantì pension e vitaìssi che ghe posse bastar ai fiòì de so’ fioi.
- E ’i sèguita a governàr ànca co’ ’i è smontài dàa carega.
- Cossa se pol far par far cambiar ’e robe?
- Co vàrde sui òci me fiol me toca sbassarli: come fàtu a dirghe che bisogna èsser onesti, che bisogna fidarse de chi che vén mandà in Parlamento… ànca parchè no ’i ven mandài noaltri: ’i se à mess d’acordo tra de ’ori, ’i se à spartì ’e careghe, no i nostri problemi!
- ’Sti passùdi, no ’i sa cossa che vol dir ciapar ’na vaìsa in man e dover ’ndàr guadagnarse da vìver distante da casa: se ’i provesse ’i savarìe cossa che vol dir magnar pan smoià col sudor, e in pì esser ciolti in giro fora pal mondo causa dei nostri poìtici.
- Par noàltri ’a Patria la è senpre stada ’a nostra fameja: me à senpre bastà podér guadagnar ’na feta de puenta calda da magnar torno ’a tòea, sensa doverse vergognar de esser veneti-poentòni!
- No me par de dimandar massa!