Bon Nadal!
Fameja Alpina > Toni e Bepi
Toni e Bepi
di Isidoro Perin
Bon Nadal!
- Ciao Toni! Bévetu un’onbra?
- Son qua par quel!
- Dove vàtu far Nadal?
- Casa po’! Dove vùtu che vae!?
- No te va magnar fora?
- Ma no! Te ha vist in giro cossa che i te dà!?
- Tute ’e ostarìe ’e fa del so’ meio par tirar clienti.
- Ho trovà un menù da morir da rìder. Pensa che de antipasto i te dà un “involtino di sopressa veneta e chanpignon in un letto di crema di mais”
- “Poénta sopressa e fonghi de alevamento” par capirse.
- Ecco. Ma spèta! Suìto dopo ’i te porta “Mille foglie di cotechino con valeriana”…
- Me par de veder el museto taià fin come ’l prosciuto crudo!... Però ’l rénde. Pensa quante féte che te pol far co’ un musét!
- No te dighe gnent déi primi, parchè te pol far un libro de barzeéte.
- Dai ravioli “farciti” co’ no sò pi’ cossa, ae taiadée col sugo de bestie foreste che no te ha mai vist e che no te sa gnanca se ’e ghe sia.
- Ma ’a pì bèa che ò vist la è stada ’a “Coscia d’ anatra ripiena di sé stessa”…
- Se vede che esiste ànca ’e ànare anoressiche tute pèe e oss come ’e modée dèe sfiàte de moda!
- Pensar che, co’ te véi i fiòi al’asìo,prima de Nadal te parecéa ’a corona del’Avénto, el caendàrio còe caramée, el presepio col mus-cio fresco…
- Che l’è tornà de moda insieme al crocefisso…
- Come se ’l Padre ’Terno fusse Armani o Valentino!
- Se ’ndéa vardàr in asìo ’a recita dea visilia…
- Ai fiòi, ’e maestre, ghe fea far ’a leterina da scònder soto ’l piato del popà…
- E se sé trovéa, tuti insieme, dai noni torno ’a tòea par farse i auguri.
- Parfin soto naia ’l maressiàl de cusina el véa ’l cuor pi’ tènero el dì de Nadal!
- El féa pareciar el pasticio e un fià de ’rosto che se podéa ànca morsegar!
- Ma noaltri se ièra tosati ’sòveni, sensa faméia, scarsi de morose, e no se véa pensieri. Adess invesse cossa farài i nostri Alpini sue ’sone de guera, distanti da casa e co’ ’a paura de no tornar?
- Cosa pagarài par poder sentarse torno ’a tòea, e magari magnàr ’na pastasùta, ’na bisteca e ’na feta de panetòn, ma trovar soto ’l piato ’na leterina coi auguri e tante promesse de far i bravi, che te sa ’sa che i fioi no podarà mai mantegnér!